Μουνάκι σπιθοπέταχτο μου λένε όλες πως έχω,
και μιας και είναι μοναδικό πρέπει να το προσέχω.
Να μην κουράζομαι πολύ, να μην σηκώνω βάρη,
ούτε να γίνω μπογιατζού, με βούρτσα και αστάρι.
Ποτέ μου εγώ δεν δούλεψα, ούτ’ έπλυνα τα πιάτα,
μόνο στα μπαρ τριγύρναγα και τα απογεύματα άτα.
Πλούσιες και κοσμικές όλες τις σνομπάρω,
γιατί το στυλ το δήθεν τους εγώ δεν το γουστάρω.
Παλάτι έχω και λεφτά, και κάνω ότι μ’ αρέσει.
Οποίος δεν χαίρεται σήμερα, αύριο ίσως δεν μπορέσει.
Καλή μου δεν το ήξερες; Εγώ είμαι η μάνα.
Κι άμα πεινάει ο λαός, ας φάει κουραμάνα.
Από τα ψώνια όταν γυρνώ, ντυμένη μες την μόδα,
πίνω για να φχαριστιθώ, ποτό με λίγη σόδα.
Την ώρα να σκοτώσω πιο πολύ στο dar μπαίνω το αγαπημένο.
Παρέα τρελή θα βρω εκεί, χιούμορ πετυχημένο.
Παιδούλες και αρρωστικιές, κακίστρες και μαργιόλες,
έχει το dar δόξα το θεό, κάθε είδους κουτσομπόλες.
Και είναι εκεί μέσα μια χοντρή, του κόσμου η ξεβρασμένη,
Γκεντούλα ακούει στ όνομα, κι είν’ σιταροθρεμένη.
Όλη την μέρα κάθετε, δεν έχει τι να κάνει.
Και του σκισμένου της βρακιού, την πίσω τρυπά πιάνει.
Για το κακό το χάλι της δεν θέλει λέει ράφτη,
δεν έχει χρόνο λέει πολύ, γιατί συνέχεια χάφτει.
Μην μου παρουσιάζεσαι ως η «γαμώ και δέρνω»,
γιατί σου πάει καλύτερα «γαμιέμαι και τον παίρνω».
Και η άλλη η Αγγέλα μας και η dream η μουροσκαμμένη,
άλλες και ‘κείνες από κει, ανάπηρη η μια κι η άλλη σαφρακιασμένη.
Αφήστε τες όμως αυτές, και πισω στα δικά μας.
Γιατί έχω ακόμα πολλά να πω να γελάσει η καρδιά μας.
Αγόρια πολλά εδώ θα βρεις αρρενωπά στην ράτσα,
σαν βγάλουνε τα αμάνικα και στου Γκαζιού δεν βγουν την πιάτσα.
Όλες πια οι adrua ‘δω μέσα μαζευτήκαν,
και με ανακριβή προφίλ, πολλές απογοητευτήκαν.
Ποτέ δεν θα ακούσεις απ’ αδερφή ότι θηλυπρεπίζει,
μα πώς στο γυμναστήριο με μούσκουλα γεμίζει.
Δεν παραδέχεται η αδερφή ότι πηγαίνει Γκάζι,
μα αν τύχει εκεί και της την πέσουνε, τότε η σούφρα στάζει.
Αυτά ως εδώ. Τα υπόλοιπα? Θα τα απολαύσετε main.
Κι αν η αδερφή είναι ο Ταρζάν, εγώ είμαι η Τζέιν.
Θεά!
Σάββατο 12 Ιουλίου 2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
