Γκέι εναντίον τράνς;

     Καλησπέρα και πάλι χρυσές μου. Αιτία της σημερινής ανάρτησης είναι μια καινούργια διαμάχη που έχει ξεσπάσει στο γνωστό σε όλες μας main του dar. Η διαμάχη ανάμεσα στην Λούσι και στην Κον (το θέμα του τσακωμού υπάρχει παρακάτω). Δεν σκόπευα να αναρτήσω σχετικό θέμα, την αφορμή ωστόσο μου έδωσε η ανάγνωση του blog της Πάολας, μιας transexual όπως εγώ. Η ανάγνωση του blog αυτού δεν με άφησε διόλου ασυγκίνητη.
     Πολλές φορές βέβαια, η ομοιότητα με κάποιους ανθρώπους μπορεί να σε κάνει να πάρεις το μέρος τους παρ’ ότι μπορεί και να μην το θέλεις. Εγώ σίγουρα δεν το θέλω. Θέλω να προσπαθήσω να είμαι αμερόληπτη ως προς αυτά για τα οποία αποφάσισα να γράψω σήμερα. Βέβαια η αμεροληψία μου θα περιοριστεί ώστε να μην θιγούν πρόσωπα (όπως αυτά για τα οποία έγινε λόγος πριν). Δεν είμαι εδώ για να τα χώσω σε συγκεκριμένα άτομα. Δεν θα κωλώσω όμως να στηλιτεύσω καταστάσεις και ιδεολογίες που εκφράζονται μέσα απ’ αυτήν την διαμάχη. Και αυτό διότι ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση, αλλά η έκφανση από μια έριδα που συνήθως προκύπτει ανάμεσα σε γκέι και σε τρανς.
     Το γεγονός ξεκίνησε με την εξύβριση της Πάολας (της transsexual όπως είπα και πριν). Και όχι διότι η Πάολα μπορεί να είναι κακιά ή αποτυχημένη ή οτιδήποτε μπορεί να νομίζει ο καθένας. Έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι της γενιάς μας (μιλάω για την γενιά μου και είμαι 30), μπορεί να μην την γνωρίζουν και είμαι σίγουρη ότι ούτε θα ενδιαφέρονται καν να μάθουν. Είναι πολύ δύσκολο να κάτσεις να ασχοληθείς την σήμερον ημέρα με κάτι το οποίο δεν θα έχει να κάνει με τα προσωπικά σου, ή με τα προσωπικά κάποιου φίλου ή γνωστού σου. Ακόμα και στους celebrities της tv δεν κάθεται κανείς να δώσει ιδιαίτερη σημασία. Δεν θα δεις δηλαδή καμία νοικοκυρά να πει ας πούμε πως ο Σάκης είναι κακό αγόρι επειδή τα έχωσε στην Σουλιώτη στην συνέντευξη τύπου της eurovision. Έτσι και το δικό μας θέμα λοιπόν αγάπες μου δεν έχει να κάνει με το αν η Πάολα ακολουθεί έναν συγκεκριμένο τύπο ζωής, κατακριτέο ή μη. Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει γι’ αυτά.
     Εκεί που πρέπει να εστιάσουμε είναι στα εξωτερικά στοιχεία-γνωρίσματα του άλλου, και όχι στον ψυχικό του κόσμο. Σε πράγματα με τα οποία είναι «δεμένη» η ύπαρξη του και δεν μπορούν να αλλάξουν. Άλλωστε και για της πιο δύσπιστες, θα επικαλεστώ την άποψη του μεγάλου σοφιστή Πρωταγόρα ο οποίος στον ομώνυμο πλατωνικό διάλογο αναφέρει ότι είναι παράλογο το να κατηγορεί κάποιος κάποιον ο οποίος είναι πχ άσχημος ή κοντός (ή γκέι συμπληρώνω εγώ). Αυτό συμβαίνει καταστάσεις όπως οι παραπάνω (ασχήμια, ύψος, ομοφυλοφιλία) , δεν μπορούν να αλλάξουν. Δεν μπορείς να βρίσεις τον άσχημο επειδή δεν γίνεται πιο όμορφος, τον κοντό επειδή δεν ψηλώνει. Ούτε και τον γκέι επειδή δεν του σηκώνεται όταν πάει με γυναίκες. Στοιχεία σαν αυτά δεν αλλάζουν. Είναι παράλογο να βρίζεις κάποιον ή να τον κοροϊδεύεις για ένα γνώρισμα που δεν οφείλεται σε αυτόν παρά στην ίδια την φύση. Ακριβώς έτσι κορίτσια μου συμβαίνει και με τις τρανς. Κι όμως, αυτό έγινε. Η τρανς δέχτηκε υβριστικούς χαρακτηρισμούς γι’ αυτό που είναι. Και αυτό που είναι, δεν μπορεί να αλλάζει.
     Θέτω λοιπόν το ερώτημα: Είναι παράλογο το να βρίζει κανείς μια transsexual από τον λόγο και μόνο ότι είναι τέτοια; Σύμφωνα με όσα είπα πριν νομίζω ότι η απάντηση για όλους μας είναι αυτονόητη: ΝΑΙ. Είναι παράλογο να βρίζεις ή να κοροϊδεύεις κάποιον για κάτι το οποίο ο ίδιος δεν ευθύνεται. Η ευθύνη ΚΑΙ για τις transexual ανήκει στην ίδια την φύση.
Τι γίνεται όμως σε περίπτωση που κάποιος παρά τα όσα αναφέραμε παραπάνω, βρίζει και κοροϊδεύει μια τρανς ή γενικότερα κάποιον ο οποίος δεν ευθύνεται γιατί απ την φύση του έχει ορισμένα γνωρίσματα; Εδώ κορίτσια μου, και αφού εξετάσαμε το ζήτημα απ’ το ένα σκέλος, δηλαδή απ’ την πλευρά της τρανς, και είδαμε ότι δεν χωλαίνει δεν μένει παρά να εξετάσουμε το άλλο: το πρόσωπο το οποίο προβαίνει στην εξύβριση και στην κοροϊδία.
     Στην καθημερινότητα η συνήθης πρακτική είναι ο δυνατός να πατάει τον αδύναμο. Και επειδή εξετάζουμε ένα αμιγώς κοινωνιολογικό κατά την άποψη μου ζήτημα, η δύναμη εδώ εκφράζεται μέσω μιας πλειοψηφίας έναντι μιας ασθενέστερης μειοψηφίας. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τους γκέι χρυσές μου. Γιατί οι γκέι είναι η μειοψηφία στην κοινωνία μας και γι’ αυτό βάλλονται πανταχόθεν. Κάτι τέτοιο όμως συμβαίνει και με τις τρανς. Οι ίδιες ωστόσο δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο την σκληρή str8 πραγματικότητα. Έχουν να αντιμετωπίσουν και τους γκέι επιπροσθέτως. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τις σχέσεις γκέι αντρών και γκέι γυναικών. Πολλοί είναι αυτοί που δεν γουστάρουν τις λεσβίες. Το θέμα εδώ βέβαια είναι, πώς κάποιος που βιώνει τον κοινωνικό ρατσισμό με τόσο προσβλητικό τρόπο, μπορεί (και επιτρέπει στον εαυτό του) να γίνει και ο ίδιος ρατσιστής όσον αφορά μια άλλη κοινωνική ομάδα; Ενώ δηλαδή είσαι γκέι, τρως κράξιμο και ξέρεις πόσο οδυνηρό είναι, πώς μπορείς εσύ ο ίδιος να κράζεις στην συνέχεια τις τρανς με τον ίδιο τρόπο; Όταν μάλιστα και εσύ δεν θέλεις να σου φέρονται τόσο απάνθρωπα; Όταν θέλεις να σε αντιμετωπίζουν με σεβασμό για τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις; Το ίδιο θέλει και μια τρανς πιστεύω. Και αν δεν μπορεί να το πετύχει απ’ τα str8 μέλη μιας κοινωνίας, ας δείξουν κατανόηση οι γκέι. Είναι περισσότερα αυτά που την ενώνουν μαζί τους παρά την χωρίζουν. Απευθύνομαι στους γκέι οι οποίοι κουβαλάνε μια στοιχειώδη παιδεία και ευαισθησία για τέτοιου είδους θέματα. Από γκέι με ψυχολογικά και όχι μόνο προβλήματα, δεν περιμένω και πολλά.
     Θέλω να πιστεύω βέβαια πως η πλειοψηφία των γκέι δεν έχει αρνητικά συναισθήματα και ρατσιστικές πεποιθήσεις απέναντι στις τρανς. Ελπίζω και θέλω να πιστεύω ότι δεν είμαστε τόσο απάνθρωποι όσο οι str8 απέναντι σε τέτοια ευαίσθητα ζητήματα. Δεν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι μας «κακές αδερφές». Υπάρχουν ωστόσο και άτομα που παραβιάζουν τον κανόνα. Δεν μπορώ να τα δικαιολογήσω όμως. Δυστυχώς. Γιατί όσο και να μην το θέλουμε, οι «παλιαδερφές» είναι ανάμεσά μας. Ελπίζω ότι δεν είναι η πλειονότητα. Αυτά για σήμερα μωρά μου.